Szum uszny jest uciążliwą dolegliwością, która u wielu pacjentów powoduje rozdrażnienie, nerwowość czy bezsenność. Ciągle odczuwanie szumu/pisku/dźwięku w uszach uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie oraz przeszkadza w wykonywaniu codziennych obowiązków. Prowadzone są liczne badania nad szumami usznymi, w celu lepszego ich poznania, a także wprowadzania coraz to bardziej efektywnych metod terapii tej przypadłości.
Badanie szumów usznych
Liczne badania obrazowe mózgu ujawniły zmiany w układzie nerwowym u pacjentów z przewlekłym szumem usznym, które nie ograniczają się jedynie do obszarów słuchowych mózgu; odnotowano także zaangażowanie struktur układu limbicznego, a także struktur i połączeń odpowiedzialnych za uwagę i pamięć. Często szumy uszne powiązane są z niedosłuchem. Aparaty słuchowe rekompensują współistniejący ubytek słuchu i mogą zmniejszać percepcję szumów usznych, a co za tym idzie rozdrażnienie, nerwowość oraz inne efekty uboczne. W badaniu przeprowadzonym przez Simonetti i wsp. wykorzystano neurooborazowanie za pomocą pozytronowej tomografii emisyjnej (PET), które wykonano w stanie spoczynku u osób cierpiących na szumy uszne. Celem badania było zaobserwowanie zmian metabolicznych i funkcjonalnych w mózgu po sześciu miesiącach stosowania apartów słuchowych przez pacjentów z przewlekłym szumem usznym i towarzyszącym odbiorczym ubytkiem słuchu. W badaniu wzięło udział 33 osoby z ubytkiem słuchu w stopniu lekkim/umiarkowanym: 19 z szumami usznymi (uciążliwe, trwające dłużej niż 6 miesięcy) i 14 bez szumów usznych. Badanie PET przeprowadzono u wszystkich uczestników przed dopasowaniem aparatów słuchowych oraz 6 miesięcy po dopasowaniu. Po upływie sześciu miesięcy od doboru aparatów słuchowych zmniejszyła się dokuczliwość szumów usznych. Analiza wykazała zwiększony metabolizm glikolityczny w lewej korze oczodołowo-czołowej, prawym płacie skroniowym i prawym hipokampie oraz zmniejszony metabolizm glikolityczny w lewej półkuli móżdżku i dolnym płacie ciemieniowym w grupie osób z szumami usznymi. Grupa kontrolna (osoby z ubytkiem słuchu, ale bez szumów usznych) nie wykazała istotnych zmian metabolicznych. Wyniki badania pozwoliły zidentyfikować obszary związane ze spadkiem odczuwania szumów usznych w wyniku zastosowania aparatów słuchowych. Obszary mózgu uwzględnione w tym badaniu mogą być częścią większej sieci neuronalnej, która bierze udział w powstawaniu przewlekłego szumu w uszach [1].
Szumy uszna, a aparaty słuchowe
Powyższe badanie wskazuje na znaczącą rolę aparatów słuchowych w terapii szumów usznych. Odpowiednio dobrane i dopasowane urządzenie może znacząco zredukować odczuwanie szumów usznych, a także wpłynąć na funkcjonowanie układu nerwowego, czyli zadziałać u źródła problemu. W przypadku występowania zarówno niedosłuchu jak i szumów usznych aparaty słuchowe przynoszą podwójną korzyść. Rekompensują ubytek słuchu oraz pomagają w lepszym rozumieniu mowy, a dodatkowo wpływają na zmniejszenie odczuwania szumów usznych oraz pozwalają na powrót do prawidłowego funkcjonowania, dzięki zredukowaniu stresu i irytacji.
Fotografia 1. Graficzne przedstawienie przeprowadzonego badania oraz jego wyników [1]
Źródło:
- Simonetti P. i wsp.; Evaluating the efficacy of hearing aids for tinnitus therapy – A Positron emission tomography study.; Brain Res. 2022, volume 1775
- Patricia Simonetti, Carla Rachel Ono, Camila de Godoi Carneiro, Rafay Ali Khan, Somayeh Shahsavarani, Fatima T. Husain, Jeanne Oiticica, Evaluating the efficacy of hearing aids for tinnitus therapy – A Positron emission tomography study, Brain Research
